Dalga
Şiddetli
ve nazik,
Gürültülü
ve sessiz,
Anlamaz
akıntı kendini.
Bulamaz
dalga kendini, ulaşmadıkça denize.
Geçip
gidiyor dalgalar,
Gelen
dalgalarsa aynı.
Bu
bitimsiz sevgi açlığı
Ne
de güçlü kalbimizde.
Dalgalar
önünde durmuşum da,
Seni
düşünüyorum ve beni,
Düşünüyorum
bu engin denizi
Ve
meraktayım nereden gelir bu dalgalar.
Rüzgarlarla
geliyor olmalı dalgalar,
Ya
peki nereden gelir rüzgarlar,
Ve
merak içindeyim yine
Ne
zaman seveceğiz birbirimizi bir daha?
Denizin
derinindeki o dalgalar
Ve
dalgalar deniz üstündeki,
Özlem
içindedirler kıyılar için.
Uyumaz
dalgalar, ne gündüz ne gece,
Benim
gibi işte, düşlerde bile,
Seni
özleyişimdir nedeni bütün bunların.
Kuzey’e
giderim
Ya
da Güney’e,
Nereye
gitsem nereye, sensin
Gittiğim
tek yön.
Dışarıda
engin denizde
İtekliyor
birbirlerini binlerce dalga.
Hangisidir
hiç ulaşamayan, kıyıya,
Evinden
fersah fersah uzakta?
Hayat
uzun;
Geçiyor
yıllar ve aylar.
Deniz
gibi ömrümüz, bitimsizce.
Uçup
gidiyor dalgalar uzak ufuklarda.
Nasıl
olabilirim ben de
Yüzbinlerce
küçük dalga gibi
Engin
sevgi denizinde,
Nasıl
çarpabilirim sonsuza dek kıyılarına?
Xuan Quynh (Xuân Quỳnh) (1942-1988)
Vietnamlı kadın şair, 29.12.1967 (şiirin Vietnamca adı:
‘Sóng’)
Çeviren: Ulaş Başar Gezgin, 06.10.2019
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder